อย่างน้อย
ขอให้ครั้งเเรกของฉัน....ผู้ชายคนเเรกของฉันเป็นนายดีกว่าไอ้สวะนั้น ช่วยฉันด้วยมินฮยอน" เจอาร์เอ่ยออกมาอย่างออดอ้อน
ตากลมใสที่คลอไปด้วยหยาดน้ำตาแสดงให้เห็นความความต้องการของคนตัวเล็กมากมายเหลือเกิน
แล้วแบบนี้มีหรือที่มินฮยอนจะทนไหว……
เขาก็ไม่อยากให้เจอาร์ต้องตกเป็นของใครอื่นเลยนอกจากตัวของเขาเอง
"นายเเน่ใจนะ
ถือว่านายพูดแล้วนะ ว่านายน่ะเป็นของฉั.......อื้มมมมมม
อื้อออออออ อึกกกก อื้อออออออ" เสียงกล่าวเเสดงความเป็นเจ้าของสิ้นสุดลงเมื่อคนตัวเล็กโน้มคอของร่างสูงขึ้นมาประกบจูบอันร้อนแรงและหนักหน่วงอีกครั้ง
ลิ้นร้อนเล็กเข้าละเมียดละไมต้อนลิ้นหนาอย่างรู้งานตามความต้องการที่พลุ้งพล่านของตนเอง
"อื้อออออ อื้มมมมม มิน...มินฮยอนนน อ้ะ!!!" เสียงครางดังออกมาจากปากหวานก่อนที่จะตามมาด้วยเสียงอันตกใจเมื่อคนตัวสูงรวบร่างเล็กขึ้นอุ้มในท่าคร่อมเอวทันที ความต้องการของเจอาร์มีมากมายเหลือเกิน
มากมายจนสิ่งที่ดุนดันภายใต้กางเกงหนังชั้นดีของคนตัวเล็กกำลังดุนดันอยู่ที่หน้าท้องเเกร่งผ่านเสื้อของมินฮยอนด้วย
"นายย!! ถอดเสื้อ" ไม่พูดเปล่า....มือบางจับเข้าที่ชายเสื้อของมินฮยอนอย่างรวดเร็วก่อนจะถอดมันออกให้พ้นทาง
"อื้อออออ อื้มมมม ใจเย็นๆ เจ.....อาร์" จูบอันหนักหน่วงเกิดขึ้นอีกหลายครั้งที่อกแกร่งของมินฮยอนหลังจากที่ไร้อาภรณ์ปกปิดร่างกายส่วนบน
"ฮ้าาสสสสส์"
ร่างหนาค่อยๆวางคนตัวเล็กลงบนที่นอนนุ่มหลังกว้างก่อนที่มือหนาจะค่อยๆจัดการปลดเปลื้องเข็มขัดและกางเกงหนาชั้นดีออกจากคนตัวเล็กอย่างรวดเร็ว
มินฮยอนตอนนี้มีความต้องการมากกว่าเจอาร์ไม่แพ้กัน......ทันรใดนั้นร่างสูงก็เลื่อนขึ้นไปประกบจูบที่ปากบางของคนตัวเล็กอีกครั้ง จูบครั้งนี้มันดูดดื่มเเต่มันเเฝงมาด้วยความอบอุ่นซาบซ่านในหัวใจมากกว่าทุกครั้ง
"อื้ออ....มินฮยอนน.....ตอนนี้ฉันไว้ใจนาย...ได้โปรด ช่วยฉัน..." สิ้นเสียวเล็กร่างกายหนาเลื่อนลงมาที่แก่นกายบางที่กำลังตั้งชูชันและผงาดด้วยความต้องการอย่าอัตโนมัติ
สายตาคมจ้องมองร่างสวยงามตรงหน้า สวยงามเหลือเกิน
คนที่อยู่ในใจเขามาตลอดหลายปีในตอนนี้สวยงามเหลือเกิน
ไวเท่าความคิดที่จะครอบครอง
ปากหนาร้อนก็ระดมสัมผัสไปที่แก่นกายบางอย่างรวดเร็ว
"อ๊าาาาาาา อ้ะะ อ้ะะ อ๊าาาา
มิน...ฮยอนน เร็วๆ"
เสียงครางหวานหูดังขึ้นเมื่อปากร้อนของมินฮยอนเข้าครอบครองแก่นกายนั้นจนสุดลำให้รับความอบอุ่นจากโพรงปากหนาและขยับขึ้นลงอย่างเอาใจคนด้านบน
"อุกส์ อื้มมม อื้อออ"
เสียงครูดจากโพรงปากที่กำลังขยับขึ้นลงจนสุดความยาวอันน่ารักของคนตัวเล็กทำให้เจอาร์เสี่ยวซ่านและเขินอาย
ร่างบางแอ่นลำตัวด้านบนขึ้นเพื่อต้องการผ่อนคลายอารมณ์เสียวซ่านของตนเองในตอนนี้
สะโพกเล็กก็ขยับหยอกล้อกับปากหนาอย่างรู้งานทันที
นี่คือครั้งแรกของเขา.....
"อ้ะะะะ อ้ะะ อ๊าาาา เร็วๆอีกสิ่
จะไม่ไหวเเล้ว" เสียงเร่งความเร็วดังออดมาอย่างต่อเนื่องเมื่อตอนนี้สมองเริ่มขาวโพลน แรงอารมณ์ส่งผลให้มือบางวางแหมะลงบนกลุ่มผมดำขลับของมินฮยอนก่อนที่ไล้มาที่โครงหน้าหล่อเหลาอย่างเบามือ
ศอกเล็กดันตัวเองขึ้นหมายจะมองภาพการกระทำของมินฮยอนให้ชัดเจนอีกครั้ง
มันเป็นครั้งแรกของเจอาร์กับคนที่รู้สึกอุ่นในหัวใจมากขนาดนี้รองจากพี่ชายข้างบ้านที่หายไปนานถึง
18 ปี....
สายตากลมใสสบเข้ากับนัยน์ตาคมของคนที่กำลังขยับโพรงปากร้อนที่แก่นกายให้แก่เขาที่กำลังจ้องมองเจอาร์อยู่เช่นกัน
"อื้ออ มินนน อ้ะะ มินฮยอนน ฉันจะ...เสร็จ" เจอาร์กล่าวออกไปในขณะที่สบตาของมินฮยอนอยู่อย่างนั้น
บ้าจริง......ยิ่งมาเห็นการกระทำแบบนี้เเละคนที่ทำกำลังจ้องตาเขาแบบนี้ยิ่งทำให้อารมณ์ความต้องการพุ่งสูงเสียจริง
เจอาร์ปล่อยร่างกายตนเองให้นอนลงบนที่นอนนุ่มอีกครั้ง
มือหนาของมินฮยอนลูบไล้ไปบนตุ่มไตบางก่อนจะจับขยี้เเละสกิดอย่างหมายแกล้ง
"อ้ะะะ อ๊าาาาาาาาา เร็วๆๆ
มินฮยอนเร็วๆ" เสียงเอ่ยเร่งจังหวะพร้อมกับสะโพกเล็กที่กำลังขยับสวนทางของโพรงปากหนาอีกทั้งมือบางที่กำลังจับศีรษะของมินฮยอนบังคับขึ้นลงอย่างหนักหน่วงอยู่สักพักจนมินฮยอนรู้สึกอุ่นร้อนในโพรงปากบ่งบอกได้ถึงว่าเจอาร์ได้ปลดปล่อยความอึดอัดออกมาเเล้ว
ปากหนาถอดถอนสัมผัสออกจากกายบางก่อนที่จะเริ่มจูบสัมผัสตั้งแต่หน้าท้องน้อยเเบนราบไปเรื่อยๆจนสายตาของคนตัวสูงมองเห็นบางสิ่งบนร่างกายอันนุ่มนวลนี้
จ๊วบบบบบ จุ๊ฟฟฟฟ จุ๊ฟฟฟฟ
เสียงจูบสัมผัสลากไล้ขึ้นมาเรื่อยๆ ลิ้นหนาหยอกล้อที่อกบางของคนที่กำลังนอนหอบอย่างหมดแรงใต้ร่างเขาจากกิจกรรมเมื่อสักครู่ก่อนที่จะเข้ามาประกบจูบไปที่ปากบางอย่างรวดเร็ว
"อื้ออออออ เจอาร์ อื้มมมมม"
เสียงครางทุ้มดังออกมาเมื่อคนใต้ร่างบดขยี้จูบขึ้นอีกครั้ง
เเขนบางโอบล้อมรอบลำคอแกร่งก่อนที่จะกระชับร่างสูงที่กำลังคร่อมเขาอยู่ในตอนนี้ให้เเนบชิดตัวเองมากขึ้น
ปากหนาคลายสัมผัสออกอย่างอ้อยอิ่งก่อนที่จะจ้องตากลมใสนั้นอีกครั้ง
"สักด้วยหรอ...." เสียงทุ้มเอ่ยถามคนตัวเล็กออกไปทันทีถึงสิ่งที่ตนเองได้เจอที่ต้นสะโพกด้านซ้ายของเจอาร์นั่นแหล่ะ
ตัวอักษรภาษาอังกฤษตัวเขียนอย่างสวยงามที่ถูกบรรจงสักลงไปด้วยช่างสักฝีมือดี
ที่มีความหมายว่าความเร็ว อย่าง velocity น่ะ....มินฮยอนจำมันได้ดี
"อื้อออ สักตามพี่ชายน่ะ พี่ชายที่ตายไปนานเเล้ว ให้รู้ว่าจะมี่พี่อยู่ข้างๆตลอด จ๊วฟฟฟ
จุ๊ฟฟฟ" เสียงตอบคำถามดังออกมาจากปากบางอย่างแหบกระเซ่า ดูท่าเจอาร์น่าจะมีอารมณ์ขึ้นมาอีกแน่ๆ
เพราะคนตัวเล็กไล่พรมจูบไปทั่วใบหน้าหล่อเหลาของมินฮยอนอีกครั้ง
"พอแล้วมั้ง....ปล่อยไปแล้วนี่ ฟอดดด" มินฮยอนเอ่ยออกมาอย่างจงใจแกล้ง เขาพอจะรู้ว่ายาพวกนี้ต้องเอาออกหลายรอบอยู่จนกว่าจะหมดฤทธิ์
ยิ่งมาได้ยินคำตอบของรอยสักนั้นเขายิ่งอยากแกล้งคนตัวเล็กมากยิ่งขึ้น.
"จิ๊ นายบ้า!!"
เจอาร์จิ๊ปากอย่างขัดใจก่อนที่มือบางจะเลื่อนลงมาคลายเข็มขัดและปลดกระดุมซิปกางเกงของร่างหนาออก
มินฮยอนผละตัวออกมาก่อนจะช่วยจัดการอาภรณ์ของตนเองออกไปให้พ้นทาง
โดยที่สายตากลมใสและสายตาคมไม่ได้ละออกจากกันเลย
มือบางเข้ากอบกุมความแน่นเเข็งขืนจนเต็มฝ่ามือร้อน
เจอาร์ขยับสัมผัสเข้าออกอย่างรวดเร็วเพื่อปลุกเร้าให้ความเป็นชายของอีกฝ่ายมีอารมณ์ร่วมไปกับเขา
"บอกให้แต่ฉันพอ
แต่นายก็ดูจะไม่ไหวนะมินฮยอน"
ยิ้มบางถูกประดับบนใบหน้าหวานทำให้ใจของมินฮยอนกระตุกวูบ
ผ่านมา
18 ปีแล้วที่ไม่ได้เห็นรอยยิ้มที่ยิ้มให้เขาแบบนี้
แต่มันช่างน่าเสียใจที่ยิ้มนี้
เจอาร์ยิ้มให้คนอื่นที่ไม่ใช่ตัวตนของเขาเมื่อ 18 ปีก่อน
ฟอดดดด มินฮยอนก้มลงสูดความหอมหวานจากแก้มนวลอีกครั้ง
ก่อนที่ปากหนาจะเข้าสัมผัสซอกคอนหอมกรุ่นของอีกฝ่าย
จ๊วบบบ
จ๊วบบบบ เสียงดูดรัดต้นคอดังออหมาตามความรุนแรงที่ถูกกระทำ คาดว่าน่าจะพอเป็นรอยช้ำให้เห็นต่างหน้าพอสมควร
"อ้ะะ อ้ะะะ มินฮยอนเร็วๆสิ่ จะทำอะไรก็รีบทำ ฉันไม่ไหวแล้วนะ" ปากบางเอ่ยออดอ้อนมาอีกครั้ง
แขนบางเข้าคล้องต้นคอแกร่งอีกรอบก่อนจะกระชับให้อีกฝ่ายได้สัมผัสต้นคอของตนเองได้อย่างสะดวกขึ้น
"พอแล้วมั้งง
จะเลยเถิดไปกันใหญ่นะ......ฉันไม่ใช่คนที่นายรัก นายควรถนอมตัวเองเอาไว้นะเจอาร์" มินฮยอนกล่าวออกมาก่อนที่จะงับใบหูเล็กอย่างกลั่นเเกล้ง
ประโยคนั้นเดือดร้อนให้เจอาร์ต้องผละสัมผัสออกเพื่อจ้องหน้าตาหล่อเหลาของคนที่อยู่บนร่างเขาเอง
สายตาคมไร้วี่เเววหยอกล้อและกลั่นแกล้งแบบเเต่ก่อนอีกแล้ว
"มินฮยอน....ถ้าฉันต้องตกเป็นของใครสักคนจริงๆก่อนที่จะได้พบคนที่ฉันรัก
ฉันขอเป็นของนาย นายเข้าใจหรือเปล่า
ตอนนี้ เวลานี้ฉันไว้ใจและเชื่อใจแค่นาย..... เพราะฉะนั้น ช่วยให้ฉันตกเป็นของนายก่อนที่จะเป็นของคนอื่นได้ไหม..
"
มือบางสองข้างของเจอาร์ลูบไล้ไปที่แก้มขาวนวลของอีกฝ่าย สายตามคล้ายกวางกำลังออดอ้อนมินฮยอนอยู่อย่างมาก
รอยยิ้มเย็นชาที่ตามมาด้วยความอบอุ่นถูกวาดขึ้นบนใบหน้าคมของมินฮยอนก่อนที่อีกฝ่ายจะกระซิบเสียงแหบพร่าที่ทำให้ใจของเจอาร์เต้นรัว
"ถ้านายเป็นของฉันแล้วฉันไม่มีวันให้นายตกเป็นของคนอื่นอีกแน่ ไม่ว่าไอ้คนนั้นมันจะเป็นใครก็ตาม" สิ้นเสียงเเหบพร่ามินฮยอนก็ขืนกายแกร่งออกจากการุกเร้าของเจอาร์ ก่อนที่จะยืดกายแกร่งเต็มความสูง
มือหนาจับขาเรียวเล็กของคนที่นอนบิดเร่าในตอนนี้ให้แยกออกอย่างกว้างเพื่อที่จะได้ทำกิจกรรมต่อไปอย่างสะดวกขึ้น
มือหนาจับลำอาวุธแกร่งของตนเองจ่อเข้าที่ช่องทางรักสีหวานทันที
"นาย...แน่ใจใช่มั้นเจอาร์" เสียงคำถามทำให้ใบหน้าหวานหันมามองร่างกายสูงโปร่งทีนั่งคุกเข่าต่อหน้าหว่างขาเขาในตอนนี้
มินฮยอนกำลังโชว์ร่างกายอันเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามอย่างเเน่นให้แก่สายตาของคนตัวบางชื่นชน ภาพของมินฮยอนที่งดงามราวกับรูปปั้นไม่ได้ทำให้ใจของเจอาร์เต้นรัวได้เท่ากับการที่สายตากลมใสสบเข้ากับบางสิ่งที่ตนเองจำมาตลอด
18 ปีที่ปรากฏบนร่างกายแกร่งของมินฮยอน
ยิ้มอันงดงามถูกวาดขึ้นบนใบหน้าหวานอีกครั้งก่อนที่หัวกลมทุยจะพยักหน้าตอบรับไปในทันที
"ซี้ดดดดด ไม่เกร็งสิ่เด็กดี"
เสียงซี้ดปากดังออกมาเมื่อเจ้าตัวกำลังดุนดันแก่นกายแกร่งของตนเองเข้าสู่ช่องทางร้อนอันนุ่มหยุ่น
"อ้ะ อ๊าาาาาาา อึดอัดมินฮยอน
จุกด้วย อ๊าาาา" เสียงครางเเสดงความอึดอัดดังออกมาตามด้วยเสียงหวีดอย่างดังเมื่อคนตัวสูงดันแก่นกายที่เข้ายากในตอนแรกเข้าจนสุดทางอย่างรวดเร็ว
"อื้ออออออ แน่นดีนี่นา" มินฮยอนเอ่ยออกมาอีกครั้งเมื่อสัมผัสที่ได้นั้นบ่งบอกได้ว่ามินฮยอนเป็นคนแรกของเจอาร์ตามที่เจ้าตัวบอกจริงๆ
สายตามกลมใสสบเข้ากับคนด้านบนอย่างหยาดเยิ้ม
มือบางเกี่ยวเอาเอวแกร่งของมินฮยอนเข้ามาแนบแน่นมากขึ้น
ก่อนที่มือนุ่มอีกข้างจะลากไล้สัมผัสไปยังรอยสักที่ตนเองคุ้นเคยมากๆเมื่อ 18 ปีที่เเล้ว
"นายล่ะ.....สักด้วยหรอ"
ปากบางเอ่ยถามประโยคเมื่อครู่หมายแกล้งร่างสูงออกไป
"ขอไม่ตอบ....ฮึบบบ" เสียงคำตอบของมินฮยอนทำให้เจอาร์หน้ามุ่ย ก่อนจะตามมาด้วยการที่ตนตัวเล็กถูกคว้าให้มานั่งทับคนที่เปลี่ยนจากคร่อมเขาเมื่อสักครู่เป็นนอนเอนกายบนเตียงกว้างแทนนี่สิ่
การขยับท่าทางเมื่อครู่โดยที่ร่างกายยังคงสอดประสานกันทำให้เสียงครางหลุดเล็ดลอดออกมาจากปากบางตามด้วยใบหน้าเหยเกด้วยความเสียวซ่าน
''อ้ะ
จะเปลี่ยนท่าก็บอกก่อนสิ่"
เสียงเล็กเอ่ยเอ็ดคนตัวสูงอีกครั้ง
"อยากได้ก็ขยับเอาเองละกันเด็กดื้อ
โดนยาไปแบบนี้นายเเรงเยอะเเน่ๆ
อุบส์"
เสียงเอ่ยแกล้งถูกกลืนหายไปทันทีเมื่อสะโพกเล็กเริ่มขยับขึ้นลงเเละปากบางประกบจูบไปที่ปากหนาอย่างรุนแรงอย่างคาดโทษ
"อื้อออ อื้ออออ อ้ะ
อ๊ะ อ๊ะ อื้มมมมมม" เสียงครางดังออกมาระงมไปทั่วห้องมากขึ้นเมื่อเจอาร์เริ่มขยับสะโพกอย่างรุนเเรงแต่ก็ยังไม่ได้ถอดถอนจูบออกไป
"ฮึ่มมมม ฮื่อออออ"
มือหนาคว้าเข้าที่สะโพกกลมมนทั้งสองข้างเพื่อช่วยขยับร่างกายเเต่ดูจะไม่ทันอารมณ์ของคนบนร่างมากกว่า เด็กน้อยตัวเล็กของมินฮยอนถ้าไม่มียาปลุกพวกนั้นจะกล้ามทำอะไรแบบนี้ไหมน้า มินฮยอนได้แต่คิดก่อนจะยิ้มให้คนบนร่างอีกครั้ง
"ฮ๊าาาาสสสสส์ เฮ่อออออออ อ๊ะะะ อ๊ะะะ ช่วยหน่อยมินฮยอน ฉันเสี...อ้ะ
เสียวว" ทันทีที่ปากบางเป็นอิสระ เจอาร์ก็เอ่ยออกมาอย่างกระเซ่าทันที มือเล็กทั้งสองข้างคว้าเข้าที่ไหล่แกร่งของมินฮยอน
ก่อนที่จะออกเเรงให้ฝ่ายที่นอนอยู่เปลี่ยนท่าทางมาเป็นท่านั่งเมื่อตนเองเสียวจนไม่มีแรงขยับเขยื้อนอีกต่อไปแล้ว
ในตอนนี้ทั้งสองคนกำลังนั่งหันหน้าเข้าหากัน
ทำให้สายตาสบประสานกันอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้
คนตัวเล็กได้แต่หันหน้าหนีอย่างเขินอาย เพราะฤทธิ์ยา นายต้องรู้ไว้นะมินฮยอน
“จะหันหนีทำไม
นายเป็นคนบอกฉันช่วยเองนะ อื้ออออออ” มินฮยอนเอ่ยออกมาแกล้งเจอาร์อีกครั้งในขณะที่สะโพกแกร่งทำหน้าที่ของมันอย่างไม่ลดละ
เจอาร์โน้มตัวไปข้างหลังก่อนที่จะใช้แขนบางข้างหนึ่งคำยั้นตัวเองเอาไว้ มือหนาของมินฮยอนจับยึดสะโพกบางให้รับสัมผัสการกระแทกอย่างเเนบแน่น
"อ๊ะ อ๊ะ อ๊ะะะ มินฮยอน
อ๊ะ อ๊ะ อื่อออ"
"
อ่าาาส อ๊ะ
ซี้ดดดดดแน่นนนนน เจอาร์
นายมันเเน่นมากไอ้เด็กดื้อ อ่าาาา
อ่าาาา"
เสียงครางอย่างเสียวซ่านดังออกมาจากปากบางประสานกับเสียงครางต่ำทุ้มจากคนตัวสูงระงมไปทั่วห้องเมื่อทั้งคู่เริ่มเข้าใกล้ฝั่งฝัน
*******************************************************
กลับไปที่เด็กดีต่อนะงับ <3
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น