“ฮึ จงฮยอนครับ
ถ้าอีดอัด......ก็ต้องเอาออกนะ”
คนตัวสูงเลื่อนมากล่าวพร้อมจ้องตาคนใต้ร่าง
และประโยคหลังสุดนั้นกล่าวกระซิบใบหูเล็กเบาๆและขบกัดจนคนตัวเล็กระตุกด้วยความเสียวซ่าน
‘บ้าจริง ตัวจริงชีกอมากกว่าในฝันอีก’
“มินฮยอนคนบ้า
พูดเหมือนในฝันเลยนะ นายบ้... อื้มมมม” เสียงก่นด่าด้วยความเขินอายถูกกลืนกินอีกครั้งด้วยริมฝีปากหนา
มือของคนบนร่างไล้บีบเฟ้นเนื้อนุ่มนิ่มของคนตัวเล็กตั้งแต่เอวคอดไปจนถึงสะโพกผาย
ไม่นานกางเกงสแลคตัวเก่งก็ถูกมือหนาปลดเปลื้องออกไปอย่างรวดเร็ว
“อื้ออออ อ้ะ มินฮยอน ฉันปวดตรงนั้น”
เสียงครางหวานหูพร้อมกับร่างเล็กที่กระตุกเฮือกเมื่อฝ่ามือร้อนเข้ากอบกุมแก่นกายสีหวานอันเหมาะมือของจงฮยอน
“อ้ะ อ้ะ อ๋า มิน..... มินฮยอน”
คนตัวเล็กครางออกมาอย่างต่อเนื่องเมื่อเกิดความเสียวซ่านขึ้นบริเวณแก่นกายบาง ฝ่ามือร้อนค่อยๆขยับด้วยความเนิบนาบ และชักมือเข้าออกจนมันคับพองพอเหมาะกับขนาดตัวของเจ้าของ
“อื้มมมม จงฮยอน จงฮยอนต้องเอาออกนะครับ”
เอ่ยได้แค่นั้นจังหวะอันเนิบนาบก็แปรเปลี่ยนเป็นเร็วขึ้น
“อ้ะ
อ้ะ อื้มมม มิน อ้ะ มินฮยอน” เสียงครางหวานพร้อมกับคนตัวเล็กที่เชิดใบหน้าเล็กขึ้นอย่างต้องการกอบโกยอากาศหายใจ
ความชื้นแฉะเกิดขึ้นที่ตุ่มไตเล็กอย่างหนักหน่วงอีกครั้งเมื่อคนตัวสูงก้มมาชิมความหวานหอมจากอกบาง มือหนายังคงขยับปรนเปรอแก่นกายเล็กอย่างรวดเร็ว
“อ้ะ
อ๋า มินฮยอน เร็ว เร็วอีกได้มั้ย ฉันจะถึง อ้ะ แล้ว” เอ่ยเร่งคนตัวสูงอีกครั้งด้วยแรงอารมณ์ พร้อมกับมือบางที่ขยุ้มกลุ่มผมดำนุ่มของคนปรนเปรอในครั้งนี้ด้วยอยากต้องการระบายความเสียวซ่าน
“เดี๋ยวสิ่ครับ” เสียงทุ้มกระซิบเบาๆที่ใบหูเล็ก
พร้อมกับหยุดการกระทำที่มือหนาทันที
เรียกให้คนตัวเล็กใต้ร่างลืมตาขึ้นมาจ้องใบหน้าหล่อเหลาที่ตอนนี้กำลังจ้องอยู่
“หยุดทำไมล่ะมินฮยอน” เอ่ยถามออกไปด้วยใบหน้าที่แดงซ่าน
ไม่ต้ององต้องอายกันแล้วจงฮยอน คงไม่รู้ตัวด้วยสิ่นะว่าเผลอมองมินฮยอนด้วยนัยต์ตาขัดใจแบบนั้น
ใบหน้าหล่อเหลายิ้มให้เบาๆก่อนจะก้มลงมอบจุมพิตอันบางเบาให้แก่ปากนุ่มก่อนจะกระซิบบางคำที่ทำให้คนตัวเล็กสติกระเจิงมากกว่าเดิม
“ผมขอใช้ปาก นะครับ”
เอ่ยได้แค่นั้นไม่ทันได้ให้อีกคนได้อนุญาต กายหนาก็เลื่อนตัวลงไปให้ใบหน้าหล่ออยู่ในระดับแก่นกายของคนตัวเล็ก
“อ๊า อ๊า มินฮยอน” ร่างบางเชิดหน้าขึ้นกับความเสียวซ่านที่ได้รับจากโพรงปากอุ่นของคนตัวสูง ไม่นานมือหนาก็เลื่อนขึ้นมาสัมผัสที่ตุ่มไตสีหวานอีกครั้ง
“อื้อออออ
อ้ะ อ้ะ แบบนั้นมินฮยอน ดูดแรงๆสิ่”
เสียงครางปนเสียงเอ่ยเร่งจากปากเล็กเป็นตัวกระตุ้นแรงอารมณ์ของมินฮยอนได้อย่างดี
“อุกส์
อื้ออ อื้มมมม” เสียงของปากหนาดังขึ้นจากการดูดดึงแก่นกายสีหวานจนสุดความยาวและหนักหน่วงจนรู้สึกได้ถึงแรงอารมณ์มากขึ้นเมื่อคนตัวเล็กใกล้ถึงฝั่งฝัน
สะโพกเล็กขยับสวนทางกับโพรงปากหนาอย่างรุนแรงตามแรงอารมณ์คนตัวเล็ก
“อ้ะ มินฮยอนน
ฉัน ฉันนน อ๊าส์ส์ส์” การขยับสวนทางของโพรงปากจากคนตัวสูงและสะโพกเล็กไม่นานร่างบางก็ปลดปล่อยความสุขสมออกมาจนเต็มโพรงปาก
มินฮยอนกลืนกินน้ำหวานนั้นจนหมดสิ้น
จากนั้นเลื่อนตัวขึ้นมาหอมแก้มนิ่มนั้นดังฟอดใหญ่
ได้ลงโทษจนจงฮยอนสบายตัวแล้ว
แต่เหลือตัวเขานี่สิ่
มินฮยอนสบตาหวานนั้นไม่นานก็ผละออกลุกนั่งเพื่อจะไปจัดการกิจในห้องน้ำ
เดือดร้อนให้คนที่นอนหอบอยู่บนโซฟาหลังกว้างไม่ทันได้หายเหนื่อยเอื้อมมือบางมาคว้าแขนแกร่งเอาไว้
“มินฮยอนจะไปไหน!!” เสียงหวานเอ่ยถามอย่างรวดเร็วเมื่อคนตัวสูงกำลังจะลุกออกจากโซฟาไป
“ผมต้องไปเอาออกเหมือนกันครับ จงฮยอนนอนพักเถอะนะ” เอ่ยตอบคนตัวเล็กไปด้วยเสียงแหบพร่า เขาก็ปวดหนึบที่ตรงนั้นไม่ไหวแล้ว
“เอ่ออ ฉัน
ฉันช่วยไหมมินฮยอน”
คนตัวเล็กเอ่ยถามออกไปพร้อมกับก้มหน้างุดๆหลบสายตาคนถูกถาม
“หือออ ว่าไงนะครับ”
มินฮยอนเลิกคิ้วมองคนตัวเล็กที่ตอนนี้ได้แต่คว้าเสื้อผ้ามาปกปิดร่างกายตนเองเอาไว้
“ก็บอกจะทำให้ไง แต่.... แต่แค่มือนะ ฉันยังไม่พร้อม” จงฮยอนเอ่ยออกมาพร้อมก้มหน้างุดอย่างเขินอาย
‘ฮึ จงฮยอนทำแบบนี้จะปฏิเสธได้ไง’ คิดได้ดังนั้นคนตัวสูงก็คลานขึ้นไปทาบทับร่างเล็กที่นอนอยู่บนโซฟาอีกครั้ง
“ไหนจะทำให้ครับ” เอ่ยถามออกไปอย่างหยอกล้อ ไม่นานมือเล็กอันสั่นเทาของจงฮยอนก็เลื่อนมาลูบเบาๆที่แก่นกายใหญ่ของคนตัวสูง
‘ผงาดต้านมือขนาดนี้มินฮยอนต้องอดทนและอึดอัดขนาดไหนนะ’ ความคิดสงสัยเกิดขึ้นในหัวเล็กของร่างบาง
จงฮยอนใช้สายตากลมใสจ้องตาคมของคนด้านบนที่ตอนนี้กำลังจ้องและส่งยิ้มอันหวานให้เขาอยู่
ไม่นานมินฮยอนก็ผละออกจัดการกางเกงหนาที่เกะกะเหลือเกินในตอนนี้ออกไปจากตัวเองให้พ้นทาง ก่อนจะก้มลงมอบจูบอันดุเดือดเร้าร้อนให้แก่จงฮยอนอีกครั้ง
คนตัวเล็กค่อยๆรวบรวมความกล้าก่อนจะกอบกุมความใหญ่โตของคนด้านบนให้เข้ามาเต็มฝ่ามือ
“อ๋า
จงฮยอนนน แบบนั้น ฮึ่มมมม เร็วขึ้นอีกได้ไหมครับ”
มินฮยอนผละออกมาจ้องหน้าคนตัวเล็กที่ตอนนี้ก็จ้องหน้าเขาอยู่ไม่แพ้กัน
มือเล็กกำลังขยับปรนเปรอกายแกร่งของเขาอย่างไม่ลดอ่ะ
“อ้ะ
อ้ะ อ๊า จง จงฮยอน ฮื่ออออ อ้ะ นิ่มชิบ” เสียงครางกระเซ่าเกิดจากปากหนาของคนตัวสูงเรียกให้จงฮยอนเกิดอารมณ์ขึ้นมาอีกครั้ง
มือข้างที่ว่างรั้งใบหน้าหล่อให้ก้มลงมารับจูบอันดูดดื่มที่จงฮยอนเป็นคนมอบให้
ซ้ำยังมือเล็กก็ขยับเข้าออกอย่างรุนแรงรวดเร็ว
เดือดร้อนให้สะโพกแกร่งขยับสวนกับมือบางนั้นอย่างหนักหน่วง
“อื้มมมมมม”
“อื้มมมมม
ฮื่อออ อ้ะอ้ะอืมมม”
เสียงครางของทั้งสองคนปะปนกันไปกับรสจูบที่สัมผัสกันอย่างไม่ลดละ
“ฮื่อ ใกล้ ใกล้แล้วจงฮยอน” คนตัวสูงผละออกมามาเอ่ยเบาๆ
มือบางเร่งขยับอย่างรู้งานไม่นานก็สัมผัสกับความชื้นแฉะที่มือ
“อ้ะ
อ้ะ อ๊า” เสียงครางทุ้มดังขึ้นเมื่อคนตัวสูงปลดปล่อยออกมาเต็มมือเล็ก
มินฮยอนซบลงที่อกบางอย่างหมดแรงและนอนหอบซักพักก่อนจะผละตัวออกมาจ้องหน้าหวานที่ตอนนี้ขึ้นสีแดงด้วยความเขินอายอย่างชัดเจน
“ขอบคุณนะครับ”
เอ่ยออกไปพร้อมกับให้รางวัลเป็นการสัมผัสที่พวงแก้มนิ่มของจงฮยอนอย่างรวดเร็ว
“อยากอาบน้ำ มินฮยอนอาบน้ำให้หน่อยสิ่” จงฮยอนเอ่ยออกมาอย่างออดอ้อน
“ค
ครับบ อะไรนะ”
มินฮยอนเอ่ยถามอีกครั้งด้วยความงุนงง
จงฮยอนเนี่ยนะให้เขาอาบน้ำให้
“ก็ใช่น่ะสิ่ อาบน้ำให้หน่อยนะ แต่แค่อาบน้ำนะมินฮยอน” จงฮยอนเอ่ยออกมาแผ่วเบา ตั้งแต่คบกันนี่เป็นครั้งแรกที่เลยเถิดถึงขั้นนี้
ก็เขินอายอยู่หรอก แต่คงไม่มีแรงลุกไปอาบน้ำเองมากกว่า นี่ขนาดแค่มือกับปากเองนะ
*******
ติดตามอ่านต่อได้ที่ dek d เลยนะคะ
https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1685278&chapter=20
